لبریز تولید دیر تر از گاوهای
گاوهای
لبریز تولید دیر تر از گاوهای کم تولید به تلقیح جواب می دهند ونیاز به روزهای باز بیشتر بوده و دفعات تلقیح نیز بیشتر میباشند .
این زمینه به این معنی است که ما برای حل مشکل باروری و تولید مثل باید بیشتر به فیزیولوژی ، تغذیه و مدیریت دقت کنیم تا ژنتیک تعدادی از عامل ها تغذیه ای اثر گذار در تولید نظیر به شرح زیر می باشند : 1-انرژی
انرژی دریافتی در بسیاری از گله ها مهمترین فاکتور اثرگذار بر بازده تولید نظیر میباشد . انرژی دریافتی ناکافی در تلیسه ها وگاوهای بالغ شیر آبادی در اوایل دوره ، بازده باروری را کاهش میدهد . دریافت بیش از حد انرژی در اواخر دوره ی شیر دهی یا در زمان ی خشکی می تواند سبب چاقی گاوها و کاهش بازده تولید مثل در دوره ی آنگاه شود . اکثراً گاوهای مالامال تولید در ابتدای زمان ی شیر دهی دارای بالانس منفی انرژی میباشند به دلیل این که نمی توانند غذای کافی برای برآوردن نیازهای تولید بالای خویش دریافت کنند . بدین نحو انرژی جانور در بافت های تن بسیج می شوند و کاهش وزن فیس می دهد . فاکتور های متعلق به این بالانس منفی انرژی به تیتر دلایل شکست در باروری تلقی می شوند . بازگشت به سیکل فحلی بستگی به بالانس منفی انرژی در سه هفته ی نخستین شیردهی داراست . هر چه بالانس منفی انرژی بیشتر باشد ، فاصله تا اولین تخمک گذاری طولانی خیس می شود . کمبود انرژی باعث بالاتر رفتن میزان فحلی خاموش نیز می شود .نکته ی دیگر آن که یکی دیگر از عواملی که پایین تاثیر بالانس منفی انرژی باعث بالارفتن گوساله زایی و کاهش تولید نظیر می شود ، کم شدن وزن در اوایل شیر دهی است . نمره ی وضعیت بدنی نیز نقش موثری در تشخیص میزان آبستنی داراست (چاق=5، لاغر=1) به طوری که آنهایی که نمره وضعیت بدنشان کمی بیش از یک است فاصله گوساله زایی طولانی تر و میزان آبستنی کمتر دارا‌هستند . از طرف دیگر دریافت بیش از حد انرژی نیز گاوها را به سمت تپل شدن و گشوده مشکل کاهش تولید مانند سوق می دهد ، به طوری که در این گاوها جفت ماندگی نیز به میزان تقریبا زیادی دیده می شود . همین طور آلودگی کیست های تخمدانی نیز در آنها به دیده می خورد که تمام این ها عوامل کاهش راندمان باروری می باشند .
2-پروتئین
کمبود پروتئین در گاوهای شیری سبب فحلی خاموش و کاهش آبستنی می شود به مدل ای که در تولید شیر و مصرف خوراک نیز کاهش می یابد . در صورتی‌که پروتئین به جیره بیش تر شود ، آن گاه از 2 تا 3 روز ، ارتقاء در تولید شیر را می بضاعت و توان مشاهده کرد و البته تلیسه ها نسبت به گاوهای بالغ و شکم چندم در پیش‌روی کمبود پروتئین حساس تر میباشند . وقتی اندازه پروتئین قابل تجزیه در شکمبه افزایش یابد یا حیوان انرژی کمی دریافت کند ، آمونیاک به سیستم پروتئین میکروبی ملحق نشده و به داخل خون جذب می شود به این ترتیب این میزان زیاد آمونیاک و اوره در خون ممکن میباشد سبب ساز کاهش باروریشود .