ماشین آلات خوراک دام

فرآوری 

و انبار کردن بستر جوجه های گوشتی : بستر طیور همانند بقیه ترکیبات غذائی ، احتمال بروز مخاطراتی را در بعضا از موارد مصرف دارااست مصرف بسیاری از ترکیبات غذائی معمول ، با مواقعی همچون مانده افت کشها ، مایکوتوکسینهائی مثل افلاتوکسین یا این که سمیت نیترات ممکن است روبرو شود . در قضیه مصرف محتویات بستر طیور نیز ممکن می‌باشد خطرها احتمالی ناشی از باکتریهائی همانند سالمونلا و باقی مانده مواد داروئی قضیه به کارگیری در طول دوره مثل آنتی بیوتیک و کوکید استات کبالت و ارسینک مواجه گردد . به هر درحال حاضر همگی بستر های قضیه به کارگیری در تغذیه باید ابتداً به منظور حذف عوامل بیماریزا و پاتوژن فرآوری شود . برخی از رویش دهندگان طیور از بقایای پرندگان مرده هم در مخلوط بستر به کار گیری می کنند هرچند این راه ممکن هست روشی مناسب برای استعمال از پرنده ها تلف شده می باشد ولی نباید از چنین بسترهای در تغذیه گاوهای پرواری به کار گیری نمود . بهرحال با وجود این‌که احتمال انتقال بیماری از روش مصرف فضولات طیور درگاوهای پرواری اثبات نشده می باشد با این وجود توصیه می شود که از کاربرد چنین موادی به تیتر منشا خوراکی خود داری شود . 

ماشین آلات خوراک دام

برای 

فرآوری بستر طیور به عنوان یک ادغام خوراکی یکی از روشهای تحت را می بضاعت و توان قضیه به کارگیری قرار داد : 1) بستر می تواند با سایرترکیبات طعام مخلوط گردیده و بعد از آن در تهیه و تنظیم سیلو قضیه به کار گیری قرار گیرد که در نتیجه وجود ترکیبات بستر ، ایجاد اسید در سیلوهای سور گرم و ذرت را تشویق می نماید . 

وقتی که ترکیبات بستر با ذرت یا این که سورگرم سیلو می شود ، 20 ـ 30 درصد کل ماده کم آب سیلو را می بضاعت به ترکیبات حاصل از بستر طیور اختصاص اعطا کرد . 

2) محتویات بستر می تواند به طور بی واسطه پایین تأثیر اسید قرار گیرد و پس از فرآوری مورد به کارگیری قرار گیرد . 

3) بستر طیور می تواند زیر تیمار حرارتی قرار گرفته و آن‌گاه به فیس پلت قضیه به کار گیری قرار گیرد . 

4) اقتصادی ترین و کاربردی ترین فرآوری بستر به کار گیری از حرارت دهی stacking می باشد . در این رویکرد یک تیمار حرارتی 130 سکو فارنهایت یا بخش اعظم در طی 5 روز بر روی بستر اعمال می گردد . 

به منظور حصول اطمینان مبنی بر از دربین رفتن سالمونلا و سایر کارداران بیماری زا در بستر می بایست دستکم تا 20 روز حرارت دهی شود . نتایج حاصل از پژوهش ها متعدد ثابت کرده که بخش اعظمی از کارداران پاتوژنی که در بستر طیور کار کشته به رشد و نمو می‌باشند با چنین تیمار حرارتی در طی 5 روز کاملاً از دربین می مراحل . بهرحال اعمال تیمار حرارتی طولانی بازه زمانی به منظور تندستی و از میان رفتن هر جور احتمال آلودگی توصیه می گردد . علاوه بر این اعمال حرارت سبب تولید آمونیاک مبداء از تجزیه شدن اوره و اسید اوریک می شود که در سود وجود آمونیاک سبب کشته شدن عوامل بیماری زای مو جود در بستر می گردد . در جایگاه حرارت 140 مرتبه سانتی گراد باکتریهائی مانند سالمونلا و باسیلهای دارای ربط باسل در گاو ، با بازدهی مطلوب در طی یک ساعت از بین می فرآیند . بهرحال این مقاله خیلی حیاتی میباشد که هر دسته احتمال ناشی از انتقال کارداران بیماریزا از بستر به گاوهای پرواری مصرف کننده آن ، از میان برود . در منش چهارم مسئله اشاره حرارت داخلی ترکیبات ذیل حرارت به بخش اعظم از 130 در جه فارنهایت و یا این که بخش اعظم می برسد . آنتی بیوتیکها ئی که مسئله به کار گیری در زمان پرورش قرار گرفته اند ، چه بسا در صورتی‌که باقی باقی‌مانده ی آنان در بستر طیور وجود داشته باشد در تغذیه گاوهای پرواری مشکل زا نمی باشد . چرا که اکثری از آنتی بیوتیکهیای مو جود در بستر به وسیله میکروارگانیسم های جانور تجزیه می شود ، از طرف دیگر همانگونه که مصرف آنتی بیوتیک محرک رشد طیور می باشد با همان قاعده منجر تحریک پرورش گاوهای پرواری مصرف کننده آن می شود . مایکوتوکسینهای مانند آفلاتوکسین از عامل ها نگران کننده مصرف بستر در تغذیه گاوهای پرواری نیستند ، قارچهائی که ایجاد کننده آفلاتوکسین می باشند بعلت وجود محفظه بازی بستر ناشی از آزاد شدن آمونیاک قوی به پرورش و نمو در بستر نیستند چرا که آمونیاک یک ماده سمی برای قارچها محسوب می شود به هر هم اکنون استفاده از حرارت دهی طولانی مقطع از رشد قارچها جلوگیری می نمایند . بستر طیور معمولاً بطور انبوه ، عده آوری و آنگاه در مقادیر تعالی نقل و انتقال می یابند . معمولاً برخی از رشد دهندگان گاوهای پرواری مبادرت به خریداری عده های 100 الی 300 تنی از بستر می نمایند . 

به هر اکنون اگر بستر بیش از 5 سال از انبار شدنش پیشین باشد به اندازه زیادی کیفیت خود را از دست می دهد . بهرحال معمولاً گذشته از مصرف محتویات بستر می بایست از کیفیت قابل قبولی آن اطمینان حاصل کرد . حرارت یک عدد از مواقعی میباشد که به نحوی منجر کاهش کیفیت بستر می شود . اعمال حرارت بیش از حد مو جود کاهش قابلیت و امکان هضم ماده کم آب بستر می شود . بعضی از آزمایشات استفاده از افزودنیهای شیمیائی نظیر اوره و اسید را برای محدود کمبود اعمال حرارت بیش از حد زمینه تحلیل قرار دادند . حرارت بیش از حد ( 140 فارنهایت به بالا ) با محدود نمودن محتوای رطوبت بستر به کمتر از 25% و همچنین محدود کردن تماس بستر با هوا زیر در اختیار گرفتن در می آید . برخی از روشها هنگام بسته بندی بستر از یک تراکتور برای خارج کردن اکسیژن از محتویات بستر به کار گیری می کنند . برای از فی مابین بردن عامل ها بیماری زای بستر ، مرتبه حرارت اعمال شده باید 130 فارنهایت باشد اگر حرارت اعمال گردیده بیش از 160 مرتبه باشد اندازه قابلیت هضم پروتئین بستر کاهش می یابد . 

بسترهای که با پلی اتیلن پوشیده می شوند . دمای بالای مطلوب را بدست می آورند که نیاز به اعمال تیمار حرارتی بالا را برطرف می کند .