توسعه و گسترش شکمبه
توسعه و گسترش
شکمبه: توسعه و گسترش شکمبه به دو بخش حیاتی تقسیم بندی کرد: 1-توسعه فیزیولوژیک :توسعه متابولیک شکمبه دارای ربط با تمایز سلول های اپیتیال برای اکسیداسیون سوبسترای خاصی از قبیل اسیدهای چرب فرار و گریز می باشد . 2-توسعه مور فولوژیک شکمبه :رشد اپیتلیوم شکمیه دربرگیرنده پاپیلا ها و ساختار و ساختار عضلانی شکمبه می باشد که منجر به افزایش میزان دستگاه هضمی می شود . بوتیرات بیشترین تاثیر را بر تحریک پرورش اپیتلیوم شکمبه دارااست و در ادامه پروپیونات و نهایت استات تاثیر داراست . فرآوری ذرت با حرارت قابلیت دسترسی انرژی پس از شکمبه را افزایش می دهد سرعت توسعه و گسترش تخمیر شکمبه،غلظت اسیدهای چرب فراروگریز را در خون ارتقا می دهد . فرآوری با بخار کربوهیدراتها را بصورت آماده در دسترسی قرار می دهد تا با سرعت به پروپیونات و بوتیرات که باعث تحریک رویش پرزهای شکمبه میشود،تبدیل شوند .
پژوهش ها به روشنی نشان می دهد که تعیین و فرآوری مواد نخستین می تواند اثر معنا داری بر روی چگونگی سرعت بسط شکمبه داشته باشد . کربوهیدراتهای در دسترس (مانند آنچه در ذرت فرآوری شده با بخار وجود دارد)نه فقط برروی توسعه شکمبه ،بلکه برمصرف خوراک و رویش هم می تواند موءثر باشد . در مطالعه ای که بیرانوند و همیاران در سال 2014 انجام دادند نشان بخشید تغذیه علوفه یونجه در مرحله 10 درصد ماده خشک می تواند افزایشPH شکمبه را از روش تحریک جویدن ، نشخوار و ساخت بزاق در پی داشته باشد . نشخوار و تولید بزاق به مقدار بالایی به میزان علوفه جیره واندازه ذرات علوفه بستگی دارد . ارتقاء در میزان نشخوار کردن افزایش تولید بزاق و در سود بافرینگ شکمبه در پی داراست .(Hodgson et al 1961) اضافه کردن علوفه به خوراک آغازین می تواند مصرف طعام آغازین در گوساله های شیرخوار را بهبود دهد .
ماده
خشک ارتقاء مصرف ماده خشک در تغذیه با علوفه در گوساله های شیر خوار را مرتبط با افزایشPHشکمبه ای و همچنین بهبود گنجایش شکمبه برای جا دادن و هضم طعام جامد می داند اند . ذرت و جو چیره نشاسته در جیره نشخوار کنندگان بویژه گوساله های شیرخوار را شامل می شوند . ریس و کاسب (2000)گزارش کردند که امکان هضم نشاسته با به کارگیری از دانه های ورقه شده با بخار بخش اعظم از غلات نرم آسیاب شده و غلطک خشک خورده خواهد بود . ولی کمترین امکان هضم به دانه های بی نقص دارای ارتباط می باشد . زین و همیاران (1996)گزارش کردند که صفحه کردن با بخار ارتقا ایجاد پروپیونات و والرات را در مقایسه با غلطک زدن خشک غلات در پی داشته میباشد . سابرون و همیاران (2012) نشان داده هست که بهبود رویش گوساله های ماده در هفته اول سپس از تولد،افزایش ساخت را طی زمان های شیرواری آتی در پی خواهد داشت .
فرآوری غلات با هدف بهبود فراهمی نشاسته برای تخمیر میکروبی و در سود بهبود هضم و عملکرد خوراک صورت می گیرد .(Gaebe et al 1998) پورتر و همکاران (2007) در گوساله های تغذیه شده با غلات زمخت آسیاب شده متوسط مصرف خوراک جامد و متوسط افزایش وزن روزانه، فراتر بوده میباشد . فرانکلین و همکاران(2003) گزارش کردند که گوساله های شیرخوار تغذیه شده با غذا پلت در مقایسه با خواراک آغازین بافت دار، دارنده همت ضعیف تری بودند . به این ترتیب حداقلی از مقدار ذرات برای خوراک آغازین جهت ممانعت از وقوع پاراکراتوزیس شکمبه ای نیاز می باشد .
احتمال دارد حضور علوفه یاور با فرآوری مناسب غلات (خوراک بافت دار) می تواند اثر همسویی روی مصرف طعام آغازین و پرورش گوساله های شیرخوار داشته باشد